Reisfilosofie

Voordat ik vertrok had ik mijn tas ingepakt, me voorbereidend op 2/3 maanden koukleumen in het oosten van Europa, maar niets is minder waar. Ik heb vandaag al voor de vierde dag op het strand gehangen, met een heerlijke zonnetje. . Waardoor ik opgelucht met fatsoen naar mezelf kan kijken in de spiegel en geen bleke zombie zie die net wakker is uit zijn winterslaap.Gister heb ik zelfs een duik genomen in de Baltische zee (weliswaar maar 5 seconden in het water gehangen, maar goed, het is een duik), het was ontzettend koud, adembenemend koud, VRE-SE-LIJK koud.

Ik bedacht me vandaag dat je, als je reist, nooit echt een plek hebt dat je echt 'thuis' noemt. Je krijgt een bed in een slaapzaal, waar je je spullen installeert, je handdoek ophangt en een leesboek onder je kussen legt. Dat is dan je 'thuis'. Voor een nacht, of meerdere. En probeer nooit teveel van je bed te gaan houden, want voor je het weet vertrek je weer en kom je in 't volgende hostel in een krakkemikkig stapelbed met een irritante italiaan die de hele tijd zit te schudden alsof hij met zichzelf aan het 'spelen' is (Nienke). Of een vreemde Engelsman die midden in de nacht je aantikt, iets tegen je zegt en dan wegloopt (Lisa). Of dat je in een kamer zit met vier asociale Estse wijven die midden in de nacht met de lamp aan uitgebreid hun haartjes gaan zitten kammen (beiden). Nou, ja, voor de rest slapen we hier prima (wat is hier? hier is overal, en nergens tegelijk).
Ook al komen we langs de meest mooie plekken, de meest fascinerende mensen en de belachelijke mooie zee en stranden, we gaan toch weer verder.

Over 10 dagen zitten we, als alles goed gaat, in Belarus! Ik ben heel erg benieuwd naar een land dat zo gesloten is als Belarus. Maar eerst natuurlijk naar Vilnius, de hoofdstad van Litouwen.. Het schijnt een grauwe stad te zijn. Ben benieuwd!