Leuke dagen en een kutdag

Elfa en de kids hebben wij maandag en dinsdag weer gezien. Wij zijn maandag samen naar dovenclubhuis van Riga geweest en naar een gebouw waar er allerlei dovenorganisaties gevestigd waren. Erg indrukwekkend, alles ligt vlak bij elkaar en het gebouw, waar de organisaties zijn gevestigd, is ook gloednieuw!
Het clubhuis is gigantisch, er is zelfs een theater aanwezig, met een verhoogde podium. Echt iets waar ik heel erg jaloers op ben, wat is nou mooier dan een prachtige theater waar dove mensen theater kunnen spelen?

Dinsdag vertrokken wij met Elfa en de kids, met auto, richting Valmiera met een tussenstop in Sigulda. Sigulda is een prachtige plaats met oneindige bossen, een kronkelende rivier die door het plaatsje heen loopt en een ietwat vervallen kasteel boven op een heuvel. We bekeken hier een grot, het kasteel en zijn met een gondel over de vallei heen 'gevaren'. Daarna gingen we in Valmiera de dovenschool bekijken waar de kids van Elfa op school zaten.
Het internaat is hier verbonden aan de school. Elke leerling deelt zijn of haar kamer met twee of drie andere leerlingen. Toen we daar waren was er niets persoonlijks van de leerlingen te vinden. Geen foto's, knuffels of boeken, helemaal niks.
Dat vonden wij wel erg jammer om te zien, dan merk je toch dat je het belangrijk vindt als je eigen ruimte beetje persoonlijk uit ziet. Het schoolsysteem steekt daar heel anders daar dus het duurde even voor wij een aardig beeld kregen over de school daar. De kinderen zitten daar omdat de kwaliteit van onderwijs in Riga flink achteruit is gegaan.

Na het bezoekje aan school zijn wij weer terug naar Sigulda gereden, hoewel, Elfa reed. Ergens nog een kopje koffie gedronken en toen begon het zoektocht naar de hostel die wij hadden geboekt. Door verschillende ramen gekeken, over verschillende paadjes gelopen, gingen we toch maar naar die ene imposante gebouw met zuilen en met 'rehabilation centre' bordje aan de hek. Tijdens het zoektocht, naar onze hostel, wordt er hele tijd grapjes gemaakt over de geesten die daar zouden ronddwalen. Eenmaal binnen in ' rehabilation centre' kunnen we niemand vinden tot er een nachtzuster geluidloos verschijnt, dat was toch even schrikken voor degene die hele tijd grapjes maakte over geesten.

Dat was de nacht voor onze eerste (en de enige) kutdag. Op een prachtige woensdagochtend werden wij wakker met gedachte dat wij vandaag heerlijk naar sauna gingen, daarvoor waren we naar Sigulda gegaan. Vrolijk gingen wij naar een andere hotel die, volgens Lonely Planet, een prachtige sauna had. Ingecheckt en betaald, spulletjes op kamer gezet. Toen snel naar rececptie om te vragen of wij naar sauna konden. ' Oh no no no, closed, tomorrow'
Hoe laat?
'17:00'
Wat?! Wij willen morgenochtend/middag weg.

Ook in de buurt was er niet echt iets.

Gelukkig na 2 kopjes koffie, en heerlijke cake, waren we al weer wat vrolijker. Maar hiermee is onze eerste kutdag een feit!

Volgend ochtend zjin wij vroeg vertrokken uit Sigulda om verder te gaan naar .....